Vandaag stond er iets in de krant dat ik al kei lang aan het zeggen ben! Hoe hard die “likes” op Facebook iets over je vertellen! Ik ben blij dat mijn mening dus blijkbaar echt is. Toch niet zo’n appel he, die Rik! Ha!
Het komt erop neer dat de pagina’s die je op Facebook “liket” meer zeggen over je dan je misschien wel zou vermoeden. Over je muzieksmaak en welke films je graag ziet, welke acteurs en zangers of groepen je goed vindt, maar ook enorm veel over belangrijkere dingen van je persoonlijkheid. Je politieke geaardheid bijvoorbeeld, en of je in politieke standpunten uitgesproken keuzes neemt of eerder op de vlakte blijft. Hoe je staat tegenover andere bevolkingsgroepen of meningen. Het is soms echt absurd om te zien van welke radicale Facebook pagina’s iemand lid is… Die klik is natuurlijk snel gegeven!
Dat Facebook dat gebruikt voor marketingdoeleinden is natuurlijk geweten. De advertenties die je op Facebook ziet, zijn meestal echt afgestemd op jouw verhaal. Dat vind ik op zich nog niet zo erg: als ik met die advertentie geholpen zou zijn, is het goed dat Facebook die aanbiedt natuurlijk. Maar waar ik mezelf hoe langer hoe meer op betrap, is dat ik mensen ga screenen op Facebook. Oude klasgenoten, collega’s, nieuwe kennissen, … Zijn ze bijvoorbeeld lid van een groep of hebben ze een pagina “geliked” waar ik het niet eens mee ben, vind ik dat wel een stempel drukken op die persoon. Ik doe dat als het ware automatisch. Of zelfs een like aan een pagina met een titel die fout gespeld is bijvoorbeeld.
Zoals jullie wel weten ben ik een aanhanger van het dance-genre. Dance heeft tegenwoordig veel dingen met tekst. Niet allemaal slecht hoor, die David Guetta nummertjes met een knappe vocal op kan ik wel smaken. Erger vind ik dat een goed instrumentaal nummer een vocal krijgt, terwijl het zonder tekst zoveel beter was! Ik denk dat ze dat vaak doen omdat met een tekst commerciëler is, maar wat een zonde vaak… Ik ben overigens altijd al fan geweest van knappe instrumentale muziek. Een paar voorbeeldjes!
Ennio Morricone – Once upon a time in the West
Morricone schreef heel veel filmmuziek. Je mag er bijna van uit gaan dat als je een mooi bekend filmmuziekstuk hoort uit een oudere film het van deze schrijver is. Zo ook het heel bekende uit The Good, the Bad and the Ugly. Deze versie van Steffi Vertriest mag er trouwens ook wel zijn!
Jean Michel Jarre – Oxygene 4
De grondlegger van de elektronische muziek, in mijn ogen. Deze Franse knul maakt al funky elektronische muziek sinds 1969, en toen was dat echt nog niet hip of in. Zijn melodietjes zijn nog altijd bekend. En die gast is 64 maar rockt nog altijd een pak: zijn shows zitten vol laserstunts waar vele moderne festivalorganisaties nog iets van kunnen leren. (Behalve die van Tomorrowland, die rocken zelf al.)
Vangelis – Chariots of fire
Recent nog gebruikt tijdens de Olympische Spelen. Nog altijd een prachtig nummer. Vangelis is een Griek, maakt muziek sinds 1961, en maakt ook tunes met synthesizer als hoofdingrediënt. Echte composities, niet gewoon wat gedreun.
Helden als deze maken ze niet meer, denk ik. Correct me if I’m wrong!
Ok, nu heb ik dus thuis die pokertafel. Kei leuk natuurlijk, want in plaats van dat we na de voetbal rond de salontafel een beetje onnozel doen kunnen we nu met ons pintje naar mijn échte pokertafel verhuizen. Nu speelden wij nooit echt voor geld… De verliezer moest wel de volgende keer de pintjes meebrengen maar als het niet pokeren was geweest hadden we daar wel een strootje voor getrokken (en dat is dan ook een kansspel he…).
Maar hoe zit dat nu eigenlijk? Wat mag er en wat mag er niet, inzake pokeren? Nu zijn we meestal met een man of 5 maar ik zou dat graag wat uitbreiden – ik krijg regelmatig de vraag wanneer ik eens iets organiseer. Maar ik heb nu ook geen zin om daar een razzia bij mij thuis over de vloer te krijgen… Ik ben dus maar even op het internet beginnen rondneuzen en heb daar wel een en ander ontdekt. Men zegge het voort!
Om te beginnen: thuis poker spelen met wat mensen is onder bepaalde voorwaarden legaal. Vroeger was het alleen legaal in een casino en op het internet (omdat de servers van die internetgames in een of ander land stonden waar er geen regels rond pokeren waren/zijn). Nu mag het ook thuis, maar je mag dan niet pokeren voor geld. Het is te zeggen: je mag 6.20 euro winnen op een avond en per spel 22 eurocent inzetten. Verwaarloosbaar…
In mijn jonge(re!) jaren heb ik lessen piano gevolgd. Je kent dat wel, je ouders vinden tijdens je lagereschoolperiode dat je best wel muzikaal bent en sturen je dan naar de muziekschool. Eigenlijk heb ik dat nooit echt heel graag gedaan, maar ach, het was maar extra tijd om met mijn vriendjes te spelen en soms mochten we ook platen inkleuren – en dat vond ik allemaal wel plezant. Toen we dan een instrument moesten kiezen ben ik voor piano gegaan, dat leek me wel mooi. Thuis hadden we dat ook want mijn papa had dat ook nog gespeeld vroeger. Heeft wel wat geld gekost om die terug speelbaar te maken denk ik…
Toen ik een jaar of 15 werd heb ik voor een verjaardag eens een synthesizer gekregen. En die heb ik nog, die is mee verhuisd. Ik heb eigenlijk niet meer gespeeld van mijn 18de ofzo, dan ben ik beginnen studeren en ja, geen tijd, niet cool genoeg, wat is het allemaal. Maar eigenlijk is het wel cool dat ik dat kan, vond ik nu zo onlangs. Dus ik ben dat ding gaan terugzoeken achter in een kast en heb het geïnstalleerd in het bureau.
We beginnen simpel natuurlijk, allez, ook geen “Broerder Jacob”-simpel. Het gaat nog wel vlot. Haha, dat gaat leuk worden bij het eerstvolgende familiefeestje: ik ga zo Nonkel Rik worden die iedereen mag begeleiden tijdens onnozele kerstliederen! Of misschien kan ik wel iemand begeleiden die graag zingt. Misschien zoeken ze nog wel een pianist in een bandje ofzo. Of misschien blijf ik wel gewoon wat verder tokkelen thuis. Ik hoop alleszins ooit eens een vleugelpiano te huren en écht te spelen. We zullen wel zien.
Ok – ik heb dus besloten een échte pokertafel te kopen. Het is allemaal een proces geweest van pros en cons afwegen – maar aangezien we hier toch om de twee weken ongeveer een beetje pokeren is een echte pokertafel toch echt wel de moeite. Hoewel ik geen plaats heb voor een “vaste” tafel ga ik voor een opplooibare pokertafel gaan, gewoon omdat dat uiteindelijk toch makkelijker is voor ons.
Soit, eerst een paar tafels in Nederland gevonden, maar dat was altijd bijna €100 om te laten leveren in België, dus dat zag ik niet echt zitten. Bij Thyssen vond ik één van €250 maar ziet er echt heel rommelig uit. Iemand een adres waar ik GOEDE tafels kan vinden voor rond de €200 a €300 met stevige poten en liefst met groen vilt ofzo…
Moest je weten waar ik terecht kan: mailtje op rik@rikvd.com of via de comments!
[EDIT] DANKU DANKU DANKU THOMAS V.D.! Via hem deze tafel gevonden op Pokerhandel.be EN een kortingscode van 10% erbij ineens ook. Meteen gekocht, GRATIS GELEVERD (de dag erna al!) en nu staat ze hier te blinken!
Inmiddels is Tomorrowland alweer een maandje voorbij… Het is echt niet te geloven misschien voor zij die er nog nooit zijn geweest, maar hoewel dat slechts 3 dagen duurt is dat toch iets dat je beleeft als een echte vakantie. Het weer was echt perfect ook: een keer hebben we een lekker verfrissend buitje gehad, maar voor de rest was het een en al bakken in het zonnetje en dansen en genieten. Ik las ergens in het nieuws dat mensen gemiddeld wat was het, 2000 euro op doen, maar dat is wel wat overdreven hoor. Misschien die rijke kindjes die speciaal daarvoor uit het buitenland kunnen komen, wat is nu 2000 euro als je al een vliegticket uit Amerika hebt moeten kopen, right? Maar bij mij was’t alleszins iets goedkoper.
Topsfeer, topmuziek, weeral pràchtige aankleding en alles verliep vredig en vrolijk. Zoals het moet. Ik snap dat soms niet goed: ga één avond uit in Antwerpen en je ziet gegarandeerd wel wat kerels (of zelfs vrouwen) die elkaar in de haren vliegen om God mag weten welke reden, maar op Tomorrowland is belachelijk veel volk bij elkaar en toch heb ik daar niemand zien voos doen. Achteraf stond er wel zo’n verhaal in de krant over een knul die hardhandig zou zijn aangepakt door de bewakingsmensen, maar ik heb daar zo mijn bedenkingen bij…
Ik deel met jullie dit setje van Avicii – mijn favoriete jonge DJ aanwezig. Leuk wel die Tomorrowland TV, niet alleen voor de thuisblijvers, maar ook om achteraf sommige sets eens te herbeleven. En uiteraard ook om te zoeken of je er zelf niet op staat. Ikke niet natuurlijk, ik ben geen knappe jonge griet.
Ik heb me deze week een ongeluk gelachen! De reden daarvoor is Xander De Rycke, een Vlaamse stand-up comedian waarschijnlijk het best bekend bij het grote publiek van zijn presentatiewerk voor Comedy Casino. Ik ben niet zo voor stand-up comedy, omdat ik vind dat het Vlaamse comedy-landschap een beetje overbevolkt is. Allez, niet alleen het onze. Iedereen die denkt dat ‘m een beetje grappig is, moet tegenwoordig een podium op. En ik hou echt van comedy in’t algemeen, maar de zoveelste die probeert grappig te zijn hoeft voor mij niet meer. Maar gasten als Xander vind ik wel tof. Die durft ook eens iets anders proberen, zoals met zijn probeersel rond formats, zijn podcasts en zijn grappig presentatiewerk.
(Ik weet dat het misschien niet meer zo in is of niet echt van de grond is gekomen zoals ze hadden gehoopt, maar ik ben echt fan van het concept “podcast”. Ik kan ondanks het feit dat ik een man ben makkelijk twee dingen tegelijk doen :P, maar schrijven of werken en tv-kijken (op mijn ultra-high resolutie televisie!) nu ook weer niet. Podcasts zijn dus ideaal. ook in de auto vind ik dat leuk. Maar we wijken af.)
Xander heeft onlangs een website op poten gezet om te lachen met achterlijke commentaren op nieuwswebsites. Hij verzamelt op zijn account op Tumblr screenshots van de meest hallucinante commentaren. Ik lees ook de krant voornamelijk online, en ik weet dat ik het niet moet doen omdat ik me er aan erger, maar ik kan het soms toch niet laten om eens die commentaren eens te bekijken. Arm Vlaanderen. De beste vind je hier!
Het is vandaag kei mooi weer en dat doet me toch al wel uitkijken naar Tomorrowland. Je hoort nu al die snotneuzen op Facebook bezig over Rock Werchter dat blijkbaar dit weekend begint, en dan begint het bij mij toch ook te kriebelen. Ik zal nog wel even geduld moeten hebben. Maar het leuke is dat het mooie weer er toch wel zit aan te komen – ik blijf positief!
Intussen is het merendeel van de line-up gekend, en net als andere jaren zal ik waarschijnlijk het meeste vertoeven in de buurt van de Main Stage. Zeker zien op vrijdag: Fatboy Slim en Avicii. Om eerlijk te zijn, ik had met een dagticket voor vrijdag even gelukkig geweest. Maar ja, ze pakken het wel slim aan, want je kan dat niet op voorhand weten natuurlijk wie er wanneer draait. Avicii op vrijdag, ik schrok er wel van. Waarschijnlijk heeft die man nog gigs dat weekend, want die zou echt moeten afsluiten op Main Stage. Wat een held. Zaterdag blijven we hangen voor Swedish House Mafia en Martin Solveig. En zondag is er dan David Guetta, damn zeg, ik ga absoluuuut niet op tijd in mijn bed liggen… Misschien toch maar een extra dag verlof nemen want anders ga ik daar in zombie-mode rondhangen.
Ik heb er iig al wel zin in! Tomorrowland, dat is echt het festival als je wel wilt op een wei zitten met chille muziek en chille mensen, maar niet zoals zwijnen bij elkaar wilt leven zoals op het gemiddelde rockfestival. Er wordt daar ook écht aan het comfort gedacht. Ik ben een festivalsnob.
Dit weekend De Schorre in Boom eens bezocht voor iets anders dan Tomorrowland! Het was Mano Mundo: een festival met als thema multiculturaliteit, wereldmuziek, verdraagzaamheid, duurzaamheid, klimaat – het wisselt elk jaar, maar het is alleszins elk jaar een “groen” thema. En nu zou je misschien denken dat het daar dan rondloopt met wat men noemt “geitenwollensokken”, en toegegeven, dat is ook wel een beetje zo, maar het is ook elk jaar een heel gezellige boel eigenlijk. We zijn daar de eerste keer verzeild geraakt omdat het mooi weer was en we niet goed wisten wat doen. Dankzij het plaatselijke reclameblaadje, besloten we naar Mano Mundo te gaan.
De muziek is altijd gezellig. Niets dat je op MNM zou horen maar wel leuk voor een lekker warme namiddag. Er zijn verschillende kraampjes met leuke authentieke dingen: handgemaakte prullaria, schilderijtjes, houtsnijwerk, … Maar waar ik eigenlijk nog het liefst voor ga, is voor het zuiderse eten! Ik ben echt een fan van zogenaamde wereldkeuken: kruiden die je bij ons niet vindt, smaken die toch altijd net dat ietsje anders zijn ook al zijn het misschien dezelfde ingrediënten, … Altijd een beetje vakantie op Mano Mundo eigenlijk.
Dit jaar was het nu wel niet zo’n fantastisch weer, maar dat kon de pret niet bederven. De Schorre is ook als er geen dancefestival aan de gang is eigenlijk echt een heel mooi domein. Goed aangelegd en makkelijk te bewandelen. Het is eigenlijk stom dat het lijkt alsof ik altijd een aanleiding nodig heb om eens naar daar te gaan, terwijl het eigenlijk ook gewoon tof is voor een wandeling. En een lekker ijsje op het terras. (Of een bolleke. 😉)
Ik ben als kind altijd al een echte Lego-fanaat geweest. Veel spelen met de blokjes, maar vooral ook het plezier van het bouwen en het in mijn hoofd tot leven laten komen van de dingen die ik zelf in mekaar had geknutseld. Ik besefte altijd wel dat ik aan ’t spelen was, maar soms was er toch ook heel veel fantaseren bij…
Echte Lego-lovers zijn natuurlijk niet gestopt met spelen op hun twaalfde verjaardag – maar doen gewoon verder. De mensen van de Northern Illinois Lego Train Club maakten dit prachtige Jurassic Park themastuk en staken er met de hulp van LifeLites zelfs realistische lichteffecten in… Het kindje in mij wil meteen naar Amerika verhuizen. De realist in mij neemt vrede met het rijden naar Antwerpen voor een bezoekje aan de lokale Bart Smit.
Het komt erop neer dat de pagina’s die je op Facebook “liket” meer zeggen over je dan je misschien wel zou vermoeden. Over je muzieksmaak en welke films je graag ziet, welke acteurs en zangers of groepen je goed vindt, maar ook enorm veel over belangrijkere dingen van je persoonlijkheid. Je politieke geaardheid bijvoorbeeld, en of je in politieke standpunten uitgesproken keuzes neemt of eerder op de vlakte blijft. Hoe je staat tegenover andere bevolkingsgroepen of meningen. Het is soms echt absurd om te zien van welke radicale Facebook pagina’s iemand lid is… Die klik is natuurlijk snel gegeven!
Ok, nu heb ik dus thuis die pokertafel. Kei leuk natuurlijk, want in plaats van dat we na de voetbal rond de salontafel een beetje onnozel doen kunnen we nu met ons pintje naar mijn échte pokertafel verhuizen. Nu speelden wij nooit echt voor geld… De verliezer moest wel de volgende keer de pintjes meebrengen maar als het niet pokeren was geweest hadden we daar wel een strootje voor getrokken (en dat is dan ook een kansspel he…).
In mijn jonge(re!) jaren heb ik lessen piano gevolgd. Je kent dat wel, je ouders vinden tijdens je lagereschoolperiode dat je best wel muzikaal bent en sturen je dan naar de muziekschool. Eigenlijk heb ik dat nooit echt heel graag gedaan, maar ach, het was maar extra tijd om met mijn vriendjes te spelen en soms mochten we ook platen inkleuren – en dat vond ik allemaal wel plezant. Toen we dan een instrument moesten kiezen ben ik voor piano gegaan, dat leek me wel mooi. Thuis hadden we dat ook want mijn papa had dat ook nog gespeeld vroeger. Heeft wel wat geld gekost om die terug speelbaar te maken denk ik…
Ok – ik heb dus besloten een échte pokertafel te kopen. Het is allemaal een proces geweest van pros en cons afwegen – maar aangezien we hier toch om de twee weken ongeveer een beetje pokeren is een echte pokertafel toch echt wel de moeite. Hoewel ik geen plaats heb voor een “vaste” tafel ga ik voor een opplooibare pokertafel gaan, gewoon omdat dat uiteindelijk toch makkelijker is voor ons.
Ik heb me deze week een ongeluk gelachen! De reden daarvoor is Xander De Rycke, een Vlaamse stand-up comedian waarschijnlijk het best bekend bij het grote publiek van zijn presentatiewerk voor 
Het is vandaag kei mooi weer en dat doet me toch al wel uitkijken naar 
Dit weekend