Piano herontdekt
In mijn jonge(re!) jaren heb ik lessen piano gevolgd. Je kent dat wel, je ouders vinden tijdens je lagereschoolperiode dat je best wel muzikaal bent en sturen je dan naar de muziekschool. Eigenlijk heb ik dat nooit echt heel graag gedaan, maar ach, het was maar extra tijd om met mijn vriendjes te spelen en soms mochten we ook platen inkleuren – en dat vond ik allemaal wel plezant. Toen we dan een instrument moesten kiezen ben ik voor piano gegaan, dat leek me wel mooi. Thuis hadden we dat ook want mijn papa had dat ook nog gespeeld vroeger. Heeft wel wat geld gekost om die terug speelbaar te maken denk ik…
Toen ik een jaar of 15 werd heb ik voor een verjaardag eens een synthesizer gekregen. En die heb ik nog, die is mee verhuisd. Ik heb eigenlijk niet meer gespeeld van mijn 18de ofzo, dan ben ik beginnen studeren en ja, geen tijd, niet cool genoeg, wat is het allemaal. Maar eigenlijk is het wel cool dat ik dat kan, vond ik nu zo onlangs. Dus ik ben dat ding gaan terugzoeken achter in een kast en heb het geïnstalleerd in het bureau.
We beginnen simpel natuurlijk, allez, ook geen “Broerder Jacob”-simpel. Het gaat nog wel vlot. Haha, dat gaat leuk worden bij het eerstvolgende familiefeestje: ik ga zo Nonkel Rik worden die iedereen mag begeleiden tijdens onnozele kerstliederen! Of misschien kan ik wel iemand begeleiden die graag zingt. Misschien zoeken ze nog wel een pianist in een bandje ofzo. Of misschien blijf ik wel gewoon wat verder tokkelen thuis. Ik hoop alleszins ooit eens een vleugelpiano te huren en écht te spelen. We zullen wel zien.