Instrumentaal en mooi
Zoals jullie wel weten ben ik een aanhanger van het dance-genre. Dance heeft tegenwoordig veel dingen met tekst. Niet allemaal slecht hoor, die David Guetta nummertjes met een knappe vocal op kan ik wel smaken. Erger vind ik dat een goed instrumentaal nummer een vocal krijgt, terwijl het zonder tekst zoveel beter was! Ik denk dat ze dat vaak doen omdat met een tekst commerciëler is, maar wat een zonde vaak… Ik ben overigens altijd al fan geweest van knappe instrumentale muziek. Een paar voorbeeldjes!
Ennio Morricone – Once upon a time in the West
Morricone schreef heel veel filmmuziek. Je mag er bijna van uit gaan dat als je een mooi bekend filmmuziekstuk hoort uit een oudere film het van deze schrijver is. Zo ook het heel bekende uit The Good, the Bad and the Ugly. Deze versie van Steffi Vertriest mag er trouwens ook wel zijn!
Jean Michel Jarre – Oxygene 4
De grondlegger van de elektronische muziek, in mijn ogen. Deze Franse knul maakt al funky elektronische muziek sinds 1969, en toen was dat echt nog niet hip of in. Zijn melodietjes zijn nog altijd bekend. En die gast is 64 maar rockt nog altijd een pak: zijn shows zitten vol laserstunts waar vele moderne festivalorganisaties nog iets van kunnen leren. (Behalve die van Tomorrowland, die rocken zelf al.)
Vangelis – Chariots of fire
Recent nog gebruikt tijdens de Olympische Spelen. Nog altijd een prachtig nummer. Vangelis is een Griek, maakt muziek sinds 1961, en maakt ook tunes met synthesizer als hoofdingrediënt. Echte composities, niet gewoon wat gedreun.
Helden als deze maken ze niet meer, denk ik. Correct me if I’m wrong!